Yosemite

Dit weekend heb ik met Margie in Yosemite national park gekampeerd. Ik heb vrijdag een hoop warme kleren, een slaapzak en een matje gekocht en toen konden we gaan!

Yosemite is 5 uur rijden. Zonder verkeer. En dan ben je nog niet eens uit Californie! En ik mag niet rijden, omdat ik geen Californisch rijbewijs heb. Als je op bezoek bent mag je met je Nederlandse rijbewijs rijden, maar inwoners van Californie, waar ik nu toe behoor, moeten een CA rijbewijs halen.

Na een enorm aantal scherpe bochten in het donker op een smal weggetje kwamen we aan bij campsite Four. Campsite Four is 'beroemd' omdat er een heleboel goede rotsen zijn om te klimmen: zowel boulders (lage klim zonder touw) en toproping (hele hoge klims, tot wel 400 meter in 30 'pitches').

Het is erg belangrijk om je eten in Yosemite goed op te slaan, omdat de beren anders achter je eten aangaan. Er zijn speciale kluisjes om je eten op te slaan, die je verplicht moet gebruiken. Elk jaar worden er tientallen auto's opengebroken door de beren, omdat mensen vergeten om parfum, eten of pizzadozen uit hun auto te halen.

Op een paar enorme schaduwen na hadden we nog steeds niets van de bergen gezien. Na een paar 'steel reserves' (denk Grolsch Kanon) en cola-whiskeys zijn we gaan slapen.

Zaterdagochtend maakte Margie me om 6 uur wakker. Het was licht buiten en ze keek alsof het Kerstavond was (Sinterklaas kennen ze niet, maar dat is een ander verhaal). Na een blik uit de tent geworpen te hebben ("A-ma-zing!") besloot ik dat het belangrijker was om nog even te slapen.

Om 8 uur zijn we de boulders van Camp Four gaan ontdekken. Zie je die witte vlekken op de rots? Daar houden mensen zichzelf aan vast! We vonden geen enkele route die we zelf konden klimmen. (V0 of V1 kan ik buiten waarschijnlijk wel aan, maar een V5 of V6 is in de gym al veel te hoog gegrepen voor mij. Dan hoef je het buiten niet te proberen.) We hebben wel een paar mensen gezien die waanzinnig moeilijke routes aan het klimmen waren. Volgens Margie was een van hen bekend, maar ze wist niet meer hoe hij heette.

Om een uur of 11 hebben we met de pendelbus een rondje door het park gemaakt, en we hebben de lower yosemite falls van dichtbij bekeken. In de pendelbus zagen we twee beren! De foto's waren bewogen.

Toen we weer terug bij het kamp waren begon het te regenen. We hebben Calvin en Hobbes stripboeken gelezen. Na een uurtje was het regenen geminderd en ben ik buiten gaan rondkijken. Daar kwam ik een gozer tegen die een waanzinnig moeilijk boulder aan het beklimmen was. Ik vroeg hem hoe moeilijk het was, en hij antwoordde dat het 'a pretty hard route' was. In mijn onnozelheid vroeg ik of het een V6 of V7 was, en toen vertelde hij mij dat het een V12/13 was. Dit was een pro.

Ik ben met Margie teruggegaan naar de plaats waar die gozer aan het klimmen was, en hij was er nog steeds. Margie wist het: we hebben Daniel Woods gezien! Hij is een van de beste klimmers in de wereld, en was gewoon 100 meter van ons tentje aan het klimmen! Hoe gaaf is dat :D Yosemite is een van de beste klimgebieden in de wereld, dus alle grote namen komen daar ook op af :)

's Avonds hebben we een vriend van de vriend van Margie opgezocht en een grote pizza gegeten. De regen hield aan en rond half 11 zijn we gaan slapen. Ik was bang dat de tent zou lekken, maar we konden er niets aan doen. Godzijdank zijn we de hele nacht droog gebleven.

Zondagochtend hebben we de boel rustig ingepakt en zijn we op een paar plaatsen gestopt om wat foto's te maken en rond te kijken. Omdat margie nog 5 uur terug moest rijden hebben we geen lange hike gemaakt. Dat was jammer, maar begrijpelijk.

Op de terugweg zijn we naar een Sonic Burger gereden. De laatste drive-in fastfood keten! Je rijdt naar een parkeerplaats, doet je bestelling en ze komen het op rolschaatsen naar je raam brengen! Fantastisch.

Dit hele verhaal heeft maar één minpuntje: ik denk dat ik wat opgelopen heb in de kou en nattigheid in Yosemite. Ik ben brak en een beetje ziekjes, maar het zal wel overgaan in een dag of wat.

Er zijn meer foto's op flickr. Ik heb nu ook zelf een camera, dus verwacht er nog maar veel meer!

Knuffels, kusjes en liefde uit San Francisco.