Sunbird breakdown
(geschreven op 2 januari)
Zo, m'n autootje heeft het niet volgehouden. Een berg in de woestijn is hem de baas geworden, en ik heb de koppakking stukgeblazen. De auto heeft het met veel water bijvullen nog 150 mijl (200 kilometer!) volgehouden. Waarschijnlijk heeft dat hem helemaal over het randje geholpen.
Ik stond dus in het midden van de woestijn met een auto die geen meter voor- of achteruit ging, en het begon donker te worden. Ik ben gaan rondvragen aan mensen voor een lift naar het volgende dorp. De tweede persoon die ik aansprak wou me wel naar het volgende dorp, Blythe, brengen als ik de benzine betaalde. Maar als ik wou, mocht ik ook wel een nachtje met haar en nog een paar mensen in de woestijn blijven slapen, en dan zou haar man de volgende dag naar mijn auto komen kijken. Dat leek me de betere deal!
We reden 6 mijl over een onverhard pad de woestijn in. Daar stond een camper van Debra en Kim waar honderden glimmende stenen omheenlagen. Ze verkopen de mooie en waardevolle stenen en geven 'Rock Hunting Tours' aan toeristen. Ik heb een jointje gerookt met Debra en haar uitgelegd waar Nederland ligt (Amsterdam, dat ligt in Denemarken toch?). Ze had ook tarantulas in een klein terrarium.
De volgende ochtend heb ik mijn verzekering gebeld ("Sorry, je krijgt geen cent") en een manier gezocht om van m'n auto af te komen. Gewoon laten staan is niet echt een optie; de auto staat op mijn naam en ik wil geen spoor van rotzooi hier achterlaten: dat maakt het krijgen van een visum later veel lastiger.
Kim stelde voor om de auto in eerste instantie een klein stukje de woestijn in te slepen, om vervolgens te proberen 't ding te verkopen. Omdat de stenenbusiness de afgelopen maand erg slecht ging heb ik de deal met ze gemaakt dat ik ze 200 dollar leen voor een week. Zij verkopen m'n auto en nemen 1/5 deel van de opbrengst. Er is natuurlijk een kleine kans dat ik niets van dat alles terugzie, maar ik had het gevoel dat dat wel goed zit. We zullen zien of ik te naief ben of niet.
Ik heb alle spullen die ik nodig had uit de auto gehaald en het ding vaarwel gezegd. Debra heeft me op de Greyhound gezet en ik was nog net op tijd in Phoenix voor een couchsurf nieuwjaarsfeestje. Vandaag zit ik met een klein katertje op de bank van Larry. Larry heeft een gigantisch huis een host bijna constant een of meer couchsurfers. Hij is de couchsurfambassadeur van Phoenix.
Morgen ga ik proberen een auto te huren, maar omdat ik nog geen 25 ben en geen echte creditcard heb (het is een debit card) kan het wel eens een dure grap worden. Als het meer dan 700 dollar kost voor 20 dagen ga ik met de greyhound en de trein of liftend verder.
Groetjes uit Phoenix!
Knuffels,
- Okke
Zo, m'n autootje heeft het niet volgehouden. Een berg in de woestijn is hem de baas geworden, en ik heb de koppakking stukgeblazen. De auto heeft het met veel water bijvullen nog 150 mijl (200 kilometer!) volgehouden. Waarschijnlijk heeft dat hem helemaal over het randje geholpen.
Ik stond dus in het midden van de woestijn met een auto die geen meter voor- of achteruit ging, en het begon donker te worden. Ik ben gaan rondvragen aan mensen voor een lift naar het volgende dorp. De tweede persoon die ik aansprak wou me wel naar het volgende dorp, Blythe, brengen als ik de benzine betaalde. Maar als ik wou, mocht ik ook wel een nachtje met haar en nog een paar mensen in de woestijn blijven slapen, en dan zou haar man de volgende dag naar mijn auto komen kijken. Dat leek me de betere deal!
We reden 6 mijl over een onverhard pad de woestijn in. Daar stond een camper van Debra en Kim waar honderden glimmende stenen omheenlagen. Ze verkopen de mooie en waardevolle stenen en geven 'Rock Hunting Tours' aan toeristen. Ik heb een jointje gerookt met Debra en haar uitgelegd waar Nederland ligt (Amsterdam, dat ligt in Denemarken toch?). Ze had ook tarantulas in een klein terrarium.
De volgende ochtend heb ik mijn verzekering gebeld ("Sorry, je krijgt geen cent") en een manier gezocht om van m'n auto af te komen. Gewoon laten staan is niet echt een optie; de auto staat op mijn naam en ik wil geen spoor van rotzooi hier achterlaten: dat maakt het krijgen van een visum later veel lastiger.
Kim stelde voor om de auto in eerste instantie een klein stukje de woestijn in te slepen, om vervolgens te proberen 't ding te verkopen. Omdat de stenenbusiness de afgelopen maand erg slecht ging heb ik de deal met ze gemaakt dat ik ze 200 dollar leen voor een week. Zij verkopen m'n auto en nemen 1/5 deel van de opbrengst. Er is natuurlijk een kleine kans dat ik niets van dat alles terugzie, maar ik had het gevoel dat dat wel goed zit. We zullen zien of ik te naief ben of niet.
Ik heb alle spullen die ik nodig had uit de auto gehaald en het ding vaarwel gezegd. Debra heeft me op de Greyhound gezet en ik was nog net op tijd in Phoenix voor een couchsurf nieuwjaarsfeestje. Vandaag zit ik met een klein katertje op de bank van Larry. Larry heeft een gigantisch huis een host bijna constant een of meer couchsurfers. Hij is de couchsurfambassadeur van Phoenix.
Morgen ga ik proberen een auto te huren, maar omdat ik nog geen 25 ben en geen echte creditcard heb (het is een debit card) kan het wel eens een dure grap worden. Als het meer dan 700 dollar kost voor 20 dagen ga ik met de greyhound en de trein of liftend verder.
Groetjes uit Phoenix!
Knuffels,
- Okke
posted by Okke at
9:56 PM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home